Vier Keer Verhuizen in Zeven Jaar: zou jij het aandurven?

De één krijgt spontaan vlekken bij de gedachte aan verhuizen, de ander draait haar hand er niet voor om. Duifina, eigenaresse van Japandiza, hoort bij de laatste categorie. Maar liefst vier keer verhuisde zij met haar gezin de afgelopen zeven jaar. Keer op keer wist ze er een waar paleisje van te maken. In deze gastblog neemt ze je mee in haar keuzes en krijg je een kijkje in de woningen waarvan zij zich eigenaar mocht en mag noemen.

Meet Duifina, verhuizer in hart en nieren

Haar naam is Duifina, 37 jaar en getrouwd met Jeroen. Haar gezin bestaat uit 3 kinderen en Harry de hond. Haar liefde voor interieur en styling begon al op jonge leeftijd. Als kind was zij al vaak haar kamer aan het veranderen en meubels aan het verplaatsen. Op haar 19e ging zij samenwonen en kon ze echt “los”. Vanaf dat moment is interieurstyling altijd als een rode draad in haar leven aanwezig geweest en laat ze nu haar interieur zien op haar Instagram @japandiza_living en haar blog Japandiza. Maar niet alleen interieurstyling, ook lifestyle en mindset is voor haar belangrijk. Iedereen heeft zich wel eens afgevraagd: 'is dit het nou?'. Duifina vertelt je hieronder hoe zij dit ervaart en hoe dit van invloed is geweest op haar huis- en interieurkeuzes.

Uit mijn comfortzone

Bij mij speelt deze vraag vooral op werkgebied, waardoor ik steeds dichterbij mezelf probeert te komen en te doen wat ik écht leuk vind. Dit doe ik vooral door keuzes te maken vanuit mijn gevoel (of intuïtie). Dat is uit onze comfortzone, want we hebben altijd geleerd om eerst goed na te denken, “normaal” te doen en te kiezen voor veiligheid. Ik richtte me eerst vooral op de eindbestemming (dat gaf stress, want wat is mijn eindbestemming dan), nu richt ik me vooral op de reis ernaartoe en ben ik vol vertrouwen in mezelf, de toekomst en alles wat op mjjn pad komt.

"Japandiza staat voor een vakantiegevoel, rust in geest en lichaam"

De woonstijl en grote trend Japandi vind ik heel mooi, maar ik deze trend miste ik toch een Mediterraans/ Ibiza woongevoel. Ik vind dat deze stijlen heel mooi samen kunnen; vandaar de naam Japandiza. Maar inmiddels is het veel meer dan dat. Ibiza is een eiland waar ik mijzelf zie wonen. Ik zie het helemaal voor me, zittend op een schommel uitkijkend over de zee met de wind door mijn haar en de zon die onder gaat. Japandiza staat dus voor een vakantiegevoel, rust in je geest en lichaam. Dat bereiken we door een thuis te maken van je huis, maar ook door mindful in het leven te staan.

Vier keer in zeven jaar. Ik hoor je nu denken; waar heeft ze het over? Dit is letterlijk het aantal verhuizingen dat we kunnen afvinken. Als het aan mijn man ligt (oké, misschien ook de rest van mijn gezin...) was dit écht de laatste keer. Recent stuurden vrienden mijn man gekscherend al een agendaverzoek om te helpen verhuizen over vier jaar. ‘Dan pas??’; reageerde ik lachend. Ik zag mijn man nog net niet met zijn ogen draaien.

Verhuizen naar een twee-onder-één kap

In 2016 gingen we van een tussenwoning naar een twee-onder-één kap. Een logische stap om het zo maar te zeggen. We verhuisden nog niet naar ons droomhuis, maar zagen het meer als een tussenstap. In die tijd gingen huizen niet zoals nu als warme broodjes over de toonbank én we woonden niet echt in een hele populaire wijk op dat moment. Met een behoorlijke restschuld was dit het huis wat we konden betalen.

We gingen er zeker in wooncomfort op vooruit en stripten het huis volledig inclusief voor- en achtertuin en hebben alles opnieuw aangelegd en opgebouwd. Alleen de badkamer is gebleven zoals die was.   

 

 Opnieuw verhuizen naar een jaren dertig “Waldhuske”.

Het huis was helemaal af. De onrust bleef. Ik hou van veranderen, ik hou van huizen én blijkbaar ook van verhuizen. Heerlijk weer alles nieuw, weer nieuwe plannen bedenken. Ik kan daar heel blij van worden. In 2019 verhuisden we daarom naar een vrijstaand jaren 30 “Waldhuske” (Fries voor Woudhuisje). Dit was mijn droom, een jaren 30 woning. Het huis had al zoveel sfeer, daar hoefde je niks voor te doen. En ook nog eens op het mooiste plekje van ons dorp.

Corona en thuiswerken

 Iedereen kan zich de coronatijd nog herinneren. Thuiswerken werd de norm. Mijn man startte met een nieuwe baan en werkte bijna altijd thuis. Plotseling kregen we veranderende woonwensen. Ruimtegebrek. Mijn man zijn kantoor was in de bijkeuken. Of de bijkeuken in het kantoor. Wie zal het zeggen. Hij zat letterlijk een Teams vergadering bij te wonen met onze draaiende wasmachine en droger op de achtergrond (leuk als je er een paar All Stars gympen in hebt zitten, sorry schat).

Afijn, een luxeprobleem. Ik weet het. Gaan we verbouwen of verhuizen? Het moge duidelijk zijn dat ik team verhuizen was en mijn man team verbouwen.

De knoop werd doorgehakt..

 We hakten de knoop door; verhuizen ging het worden. En automatisch ga je kijken naar een groter en luxer huis. Want “zo hoort het”. Wij leven in een maatschappij waarbij alles altijd beter moet, groter, mooier. Aanzien, status, geef het beestje maar een naam. Ik deed en doe daar zelf net zo hard aan mee.

We bezochten een prachtig groot huis met een nog groter prijskaartje. Mijn gevoel floot mij terug. Het voelde niet goed. Een duur huis betekende ook een dure hypotheek. Minder mooie reizen, minder vrije tijd. Letterlijk jezelf financieel vastzetten, omdat we denken dat we dat nodig hebben. Voor wie eigenlijk?

Wat als we nu eens goedkoper gingen wonen? Duurzamer? We hadden maar één eis en dat was een kantoor 😉. Waarom ook niet? Hoe meer we erover na gingen denken, hoe enthousiaster we werden.

Als geluk bij een ongeluk kwam er een nieuwbouwhuis op ons pad. De eerste koper trok zich terug en het huis kwam opnieuw op de markt.

Ons nieuwbouwhuis was nog niet klaar toen wij uit ons oude huis moesten, dus verhuisden we tijdelijk naar het huis van mijn schoonvader (bedankt pap!). Twee keer verhuizen in 6 weken tijd zou ik in ieder geval niet aanraden, wat een stress (waarom vond ik verhuizen ook alweer leuk, hoe dan!?). Maar eind oktober verhuisden we dan eindelijk naar ons nieuwe huis.

Vierde (en laatste keer?) verhuizen naar een nieuwbouw hoekwoning

 Geen moment heb ik over dit huis getwijfeld. Dit voelde en voelt honderd procent goed. Toch merkte ik dat ik het gevoel had dat ik mij moest verdedigen. Nog steeds. Het voelt alsof je minder trots bent of mag zijn, omdat het niet is wat mensen verwachten. Van een vrijstaande woning (op een hele mooie plek) naar een nieuwbouwhoekwoning past niet in het plaatje.

In oktober heb ik de keuze gemaakt om tijdelijk onbetaald verlof op te nemen van mijn werk. Een time-out.

Werken aan mezelf.  Mindfulness, loopbaancoaching. Kijken wat ik wil en waar ik heen wil. Uitzoeken wat ik écht leuk vind en waar mijn passie ligt. Maar ook uitzoeken waar mijn onrust vandaan komt. Deze vrijheid heb ik nu door de keuze die we eerder gemaakt hebben. Create your own life. Meer vrije tijd, duurzamer, meer ruimte voor leuke dingen. In plaats van dat dure vrijstaande huis hebben we onszelf vrijheid “gegund”. Dit kun je toch geen stap terug noemen, toch?

"Als je écht iets wilt, vind je altijd een manier om je doel te behalen"

Betekent dit dan dat we nooit meer gaan verhuizen? Dat geloof ik niet (nu maar hopen dat mijn man dit niet leest...). Ik denk dat een huis bij je levensfase moet passen, maar ook wat jíj belangrijk vindt en aan welke behoeftes jij hebt op dit moment. En natuurlijk is het makkelijk praten voor mij. Dat besef ik goed. Wij wonen in het Noorden van Nederland waar de huizen nog redelijk betaalbaar zijn. Ik kan mij best voorstellen dat in sommige delen van Nederland het gewoon niet haalbaar is om “goedkoop” te gaan wonen. En dat soms iets echt niet haalbaar lijkt. Maar ik ben ervan overtuigd dat als je écht iets wilt (veranderen), je altijd een manier vindt om je doel te behalen.

Mijn advies; blijf altijd dicht bij je gevoel, durf op jezelf te vertrouwen. Uiteindelijk is het jouw leven en van niemand anders. En voelt iets niet goed, dan is daar altijd een reden voor. Leef je mooiste leven. Soms maak je keuzes die later misschien tóch niet helemaal goed uitpakken, maar je hebt het in ieder geval geprobeerd. En geniet! Geniet van het leven, van elke dag. Maak van je huis je mooiste thuis door ook zelf helemaal in balans te zijn.

Liefs,

Duifina

 Bekijk hier ons huidige huis:

Wil je meer zien en lezen over Duifina's interieur en ben je benieuwd of er weer een verhuizing volgt? Volg haar instagram account op @japandiza_living of lees haar blog op Japandiza.com